O Gün Bir Şeyler Oldu

O gün bir şeyler oldu. Ayak serçe parmağımı sehpaya çarptım. Canım feci acımıştı. Kardeşim gökyüzünde pamuk şekerden devasa bir insan gördüğünü söylemişti. Bulutlar küçükken şekilden şekle girerler. Büyüdükçe yalnızca bulut olurlar. Herhalde onun gibi bir şey. Ama o gün bir şeyler oldu. Annem bulaşık yıkarken tek cam bardağımızı kırmıştı mesela. Düşürdüğünü söylese de inanmadım. Elindeki derin kesikler. Bu kadar uğursuzluk sıradan bir gün için fazla sayılır. Sıradan bir gün değil miydi yoksa? Herkesin farklı bir açıklaması var. Kimse kimseyi öldüremez olmuştu bir anda. Cinayet işleme özgürlüğümüzü yitirmiştik. Kiralık katiller işsiz kaldılar. Bir süre eylem yapsalar da hiçbir şey değişmedi. Bunu yapanın devlet olmadığına eminim. Artık savaşamıyorlar bile. O günün ertesi de askerler ayaklanmıştı. Hatırlıyorum. Birilerine zarar vermek ya da öldürmek için kullanamayınca onca silah, tank falan bir halta yaramıyor. Gece yarısında önce pes edip evlerine döndüler. Kışlalarda evsizler yatıyor artık. Eski askerler mi acaba? Bilmiyorum. Umrumda da değil. Sehpayı yaktım ama. Geçen kış çok soğuktu. Kimse bilmese de bütün bunların arkasında sehpam vardı. Biliyorum. Şeyin ayak serçe parmağımı vurduğum gün gerçekleşmesi bir tesadüf mü ha? Kazara olduğunu açıklamaya çalıştım. Özür diledim. İkna etmek için ayak serçe parmağımın tırnağını bile söktüm kerpetenle. Kandıramadım. Diğer ayağımla vurduğumu anlamış olmalı. Son çare olarak yaktım ben de. Geçen kış çok soğuktu.

Devletler çatırdadıktan sonra dağınık saçlı biri büyük bir keşifte bulundu. Amerika kıtasından bile önemli bir keşifte. Gerçek bir keşifte. Ateşten bile önemli. Tekerlekle kıyaslamak için biraz düşünmenin gerekeceği bir keşif!

Birbirimizi durup dururken, sırf canımız öyle istedi diye öldüremiyor olsak da ecelimizi satabiliyorduk!

Nobel'i almasına şaşmamalı. Hak ettiğini siz de biliyorsunuz. Şeyden sonra kim birinin ölümünü satın almaya çalışır ve bunun işe yarayacağını umabilirdi ki?! Gerçek bir deha!

Sözde bilim insanları laboratuvarlarda araştırma yapıyorlarmış. Peh! Sehpam'ı yaktığımdan haberleri yok tabi.

Afilli sözler üfürüp durdular bir süre: elektromanyetik dalgalar, bir virüs, falan filan! Bir süre sonra kimse kendilerini dinlemeyince bıraktılar konuşmayı. Şimdi yeniden daha mühim konular üzerine çalışıyorlar. Bir tavuğa buz doldurunca n’olduğunu görmek gibi.

Bütün bir ulus bu sorunun cevabını bekliyor heyecanla. İstikbalimizi değiştireceğinden kimsenin şüphesi yok.

Babamın eceli pek para etmedi açıkçası. İhtiyardı. Gözünü karartsa daha iyi bir teklif alırdı aslında ama korkak bir herifti. Yakılarak öldürülmeyi kabul etse geçen kış bu kadar soğuk olmazdı. Ben yine de sehpamı yakardım gerçi. Tırnağımı sökmezdim ama!

Şeyden beri ne kadar zaman geçti? Üç gün mü, beş yıl mı?..

Üç gün, beş yıl. Sekiz dakika!

32 yaşını bekleyecek ne vardı be peder! Para etmiyor işte! Korkak, korkak herif!18 iyi para ediyor. Hele 10 yaşındaki çocuklar bir servet kazanıyorlar kafalarına bir kurşun yemeyi kabul ederek.

Bir yaşını doldurmamış bebeklerden bahsetmiyorum bile. Annem bir daha hamile kalsa ya.

Kış geliyor yine. Mahalle yarı yarıya boşaldı.

Ülke de, dünya da.

Arz talep dengesinden bahsediyor ekonomistler. O bozukmuş. Nüfus hızla azalıyor dediler. Konuşuyorlar.

Kış geliyor. 

Sehpam da yok.

Annem ecelini satacak gibi durmuyor hiç. Kardeşim desen... Birkaç gündür görmedim. Bulutları yiyemeyeceğini öğrenemedi bir türlü. Pamuk şekerden, uçan bir adam görmüş. Sehpamdı diyorum size!

Üşümek istemiyorum bir daha.

Yarın fiyat sormak lazım etrafa.

Piyasa yükseliyormuş sürekli. İnsanlar da yaşlanıyormuş. Enflasyona uğruyormuşuz her gün. Ve bir yandan da değerleniyormuşuz. Akıl sır ermez bu takım elbiseli adamların söylediklerine. Bir sürü, bir sürü kelime!

Kış geliyor.

Kış geliyor yine!