Doğu

Bir doğu mistisizmi var bu sıralar benliğimde. Kol geziyor damarlarımın ve eylemlerimin içinde. Bir bakıma büyülü bir düş gibi ancak bir diğer yanıyla kavurucu bir yas gibi. Anaların feryatları, sevilenin gözleri gibi. O güz ahengi gözler misali…

Akustik bir ritim buluyor zihin kıvrımlarımda tükenmek bilmeyen ağıtlar ve bu ağıtlar eder bendeki ağırlıklar. Esrarengizliği üstünde kahverengi çeşmeler ve hanlar, güneşe daimi selam veren tapınaklar,

sen ve ben, kızıl gözyaşları.

Tarihin kahverengi kasırgaları eser şimdi hayatta, bir yalnızlık ki Ani Harabeleri, bir umut ki ağaca takılan çaputlar, bir çığlık ki ney.

Erhan Kacar