Ontolojik Kanıt

Ben yok muyum?

İnce bir zardan mı ibaretim ben?

Seyrelmiş miyim?

Ben yok muyum?

Bir yankı mı bu sözler.

Boşlukta, bende çınlayan.

Var olduğuma dair kanıt istiyorum!

Bir postulat değil,

Bir kelime oyunu,

Bir safsata değil,

Sapasağlam bir kanıt!

Suyun üzerindeyim.

Dağılıyorum.

Havada süzülmekteyim.

Çözünüyorum.

Ben dışında her yerde

Her şeydeyim.

Gerilmişim.

İnceldiği yerden

Apansız

Hah (iç çekerek güler)

Kopmak üzereyim.

Bir tiyatro oyununun parantezleri arasında tasvir ediliyor eylemlerim ve ben repliklerimi hatırlamıyorum. Kafamın içinde bir ses, sufle veriyor durmadan. Donuk bir şekilde tekrar ediyorum. Kayıtsız. (Kekeleyerek)

Var olduğundan bu kadar emin kimselerin bilinçsizce icat ettiği dilin özneye mecbur gramerinin beni gülünç duruma düşüren yasalarına tabiyim.

Tebayım.

İşte sikik bir tamlama,

Zincirleme

Çirkin

Kulağa nasıl da kötü geliyor

Nasıl da haklı çıkartıyor beni.

Kimi zaman yokum ben.

Kimi zaman şüphe etmem varlığımdan.

Kimi zaman...

Kimi zaman tükeniverir yazacaklarım. Eskimiş bir tezlik ekinin ifade edebileceğinden çok daha ani bir şekilde.

Ve sonra

Yine yok olurum ben.

İncelirim.

İncelir, incelir

Zenon'u kahkahalara boğarım ben.

Nietzsche'yi hüsrana.