Öylece

bırak yağsın yağmur

ki içime çekeyim tanrının korkusunu

içime sinsin bu buruk toprak kokusu

tam hayatla inatlaşacakken

bırak yutsun seni dalgalar

derin denizlerin de inan bir bildiği var

olsun varsın bedenin nemli toprağa

eteğinde taşsız

gözünde yaşsız

uğrunda uğraşsız bir hayatla

bir yargı makinesinin dişli sesi olmadan

bırak paslansın bir kulak klişelerin ezgisiyle

sorumluluğa hiç gelemeyen bir ben ki çizdiğim

gerçekliğine vicdanımın el vermediği