kurtlar

Tepemden tırnağıma kurtlar var, içimi afiyetle yiyen kurtlar.

"Dur" tabelasını görmeden kafalarına göre bir yol tutturmuşlar.

Trafik magandalığındaysa üstlerine yok.

Ne onlar af dileyecek umursamazlıklarından

ne de ben vazgeçeceğim tümsek koymaktan.

Bir yandan da karşı koyamadığım bi' heyecan...

Göstergenin sağa yatan okuyla kanımda yükselen bu adrenalin...

Son sürat takla atsak tokalaşıp affedecek gibiyim.

"Kusuruma bakmayın, bugün solumdan kalkmışım.

Bu durağa gelene kadar da dizlerimde derman bırakmamışım."

Acaba kendimi daha da mı acındırmalıyım?

"Yıllardır tek siz varsınız, kozanıza bile girmeden etimden kemiğime kemirdiniz.

Güçsüz düştüm farkındaysanız, kaldım epey çelimsiz.

Bir kerecik olsun durup dinlenmeme izin verseniz?"

Yok, imkan yok.

Kıvrak bedenleriyle bir aşağı bir yukarı sürtünüp özenle buluyor,

vücudumun her çukurunda birikiyorlar.

Küçücük şeycikler yıllardır ezemediğim üstünlükleriyle hava atıyorlar.

İlacı olsa şu Allahsızların,

5 10 demez çiğnemeden yutardım.

Yok, gramı bile yok.

Yardım dilediğim her çehrenin

soktuğu çıkmazlardan kurtulmanın yolu yok.

Mecbur, aklımdaki tek çare,

devam edeceğim onları düşlerimle beslemeye.

Dolaştıkları her kıvrımda zehirlerini bırakacak onlar da,

eski bir yol türküsü tüttüre tüttüre.